رمضان در اسلام

رمضان ماه میهمانی خداوند است و قرآن کتاب هدایت بشریت در یکی از شب های قدرش نازل شده است. در این ماه درهای رحمت خداوندبرای آمرزش گناهان انسان ها باز است؛ روزه گرفتن در این ماه واجب. منظور از روزه گرفتن آن است که انسان برای اطاعت فرمان خدا از اذان صبح تا مغرب، از چیزهایی که روزه را باطل می کند خودداری نماید؛ روزه مختص به یک آئین و شریعت خاص نبوده بلکه از قبل وجود داشته است؛ روزه از جهت فردی و اجتماعی دارای فوائد زیادی است از جمله: معنویات فرد را بالا می برد؛ اراده و ایمان فرد را تقویت می کند؛ صبرانسان را بالامی برد، بهداشت، سلامت جسمی، روحی و روانی فرد را تامین می کند، درخودسازی فردی، ایجاد اخلاص در افراد و ... نقش به سزایی را ایفا می نماید. روزه برای اقتصاد جامعه مفید است وهمچون سدی عظیم در مقابل اسراف ها و تبذیرهای انسانی در جامعه است که مانع از شکاف و جدایی بین اقشار مختلف جامعه از لحاظ وضعیت اقتصادی گشته و مساوات وتوازن خاص را بین اقشار غنی وفقیر بر قرار می سازد؛ همچنین موجب می شود تا غنی ضمن اطلاع از وضعیت فقیر از او دستگیری نماید؛ روزه داری درس توحید و ولایت-پذیری را به افراد جامعه می آموزد. (محمدکریم پزشکپور و فاطمه نگار رشیدی)